Een aantal enge dieren

Hallo Lieve Nederlanders!

Ik moet echt vaker iets op mijn blog schrijven want nu komt er weer een lang verhalen met gratis informatie over wat ik zoal niet mee maak in het dit warme land! Geloof mij, het is de moeite waard om even de oogjes op het scherm te houden.

Zoals iedereen weet was het 8, 9 en 10 September Rosj Hasjana a.k.a. Joods nieuwjaar! Voor deze feestdagen zijn Gil (vader), Yaniv (Broer), Hidai en ik afgereisd naar het noorden van Israël. Hidai's opa had de hele familie daar uitgenodigd. Omdat iedereen in Israël het plan had om met deze dagen naar het noorden te gaan waren er in het hele land files. Slim als wij zijn, hebben we de toeristische route genomen. Voor deze route moesten wij door Palestina. Dit kan soms best gevaarlijk zijn, alleen nu was het vooral erg mooi! Voor het eerst ben ik door woestijngebied gereden en heb ik kamelen gezien! Ook zijn we langs de plaats gereden waar Johannes de Doper Jezus heeft gedoopt en ook we zijn langs het beroemde meer gereden waar Jezus over water heeft gelopen en de beroemde 5 broden en 2 vissen heeft gedeeld.
Om weer uit Palestina te komen moet je eerst door de douane van Israël heen, hier stellen ze je een paar vragen om te checken of je een Palestijn bent of niet, want als Palestijn kom je niet zo gemakkelijk Israël in. Gelukkig konden wij meteen door rijden. Ook hadden we de hele tijd uitzicht op de bergen van Libanon en Syrië.
Na een lange reis kwamen we aan in het dorp (vlak bij Sasa, wikipedia tijd) waar ik de hele familie van Hidai (vaders kant) heb ontmoet. Lieve mensen.

We hebben een traditionele maaltijd gegeten wat iedereen die avond eet. De volgende dag hebben we lekker gezwommen en heb ik van Hidai verloren van Pingpongen (ik dacht dat ie er niet goed in zou zijn, viel tegen). S'middags zijn we door wijnvelden naar overblijfselen van een dorp gelopen (2000 jaar oud). Hidai's oom is archeoloog en Gil heeft geschiedenis gestudeerd dus ik ben veel te weten gekomen!
Vrijdag gingen Hidai en ik samen Kajakken in de Jordaan (een aanrader!). Heel erg mooi en nu komt er iets grappigs, opletten geblazen. Aan het eind van de trip vertelde Hidai dat we in de Kajak moesten gaan staan. Uiteraard dacht ik wat is dat voor onzin, alsof het dan makkelijker voor de Kajak-uit-de-Jordaan-halende-mannen is om de Kajak uit het water te halen. Maar ja, ik kan geen woord Hebreeuws lezen en hij wel dus ging ik maar in de Kajak staan (lekker ongemakkelijk je evenwicht bewaren). 1 seconde later lag in de Jordaan. HET WAS EEN GRAPJE VAN HIDAI. En omdat ie zich een beetje schuldig voelde sprong hij er zelf ook maar in, waarna hij de geweldige woorden uitsprak: Oeps de autosleutels. Hij is zo handig! Hidai had de autosleutels aan zijn shirt gehangen zodat ze niet nat werden, maar dat plan was zwaar mislukt. We zijn opzoek gegaan naar een telefoon (want die lagen uiteraard in de auto) en hebben zijn vader opgebeld. Gil lachte alleen maar, hij had niet anders van zijn zoon verwacht. De reserve sleutels lagen in Kefar Bin nun (lees 250 kilometer van ons vandaan). Maar er zat niks anders op dan de reserve sleutels ophalen en terug rijden naar het noorden. Zo gezegd zo gedaan. Leuk verhaal voor onze kleinkinderen. (en voor jullie!)

12 September zijn mijn onhandige man en ik naar een basketbal wedstrijd in Tlv geweest. Het was Tel Aviv tegen Jeruzalem, a.k.a. aartsrivalen. Super gezellig!
2 uur lang alleen maar schreeuwen en Hebreeuwse liederen zingen. Na anderhalf uur brullen vonden een paar fans van Jeruzalem het nodig om een rode fakkel aan te steken. Het brandalarm ging af en het werd niet echt gewaardeerd door de Tel Aviv-fans. Al schreeuwend liepen ze naar het vak van Jeruzalem fans om even een paar mensen in elkaar te slaan, Hidai en ik vielen bijna van de tribune af en de security probeerde de fans tegen te houden, redelijk tevergeefs. Na een kwartier was iedereen weer kalm en kon de wedstrijd + het schreeuwen weer doorgaan. De fans van Tel Aviv waardeerde het zo dat ik vanuit Nederland naar deze wedstrijd was komen kijken dat ze uit respect voor mij, mijn naam door het stadion riepen. Erg lief, zie filmpje.

13,14,15 en 16 September heb ik gewerkt en de 17e was het alweer tijd voor een nieuwe viering. Jom Kippoer, niet eten, drinken, tv kijken, bellen, auto rijden + nog meer dingen niet doen. Voor deze viering zijn we weer naar het Noorden gereden, in de auto zaten: Ofer,Idan (vrienden), Hidai en ik. Onderweg zijn we nog even ergens gestopt en zagen wij een Hopoe naast onze autovliegen, we reden niet hard omdat het een zandweg was en de vogel streek neer voor onze auto en spreidde zijn hoofdveren (zie google plaatjes, camera was niet paraat). Heel indrukwekkend! Na vier uur rijden stopten we op grondgebied wat eerst van Syrië was, maar in de 6-daagse oorlog is veroverd door Israël. 43-jaar later hebben ze nog niks met de grond gedaan en alle afgebroken en verscheurde huizen stonden nog precies op de zelfde plek. Door de ruïnes heen, liepen we naar onze toekomstige slaapplaats, onder een grote boom langs de "water"-kant. (Er was niet veel water te bekennen, maar voor Israëlische begrippen was het toch echt een beek. Een uurtje voor het donker werd vertelde Ofer dat dit het gebied is in Israël met de meeste slangen, SUPER, altijd al een willen ontmoeten!
In middels was het donker en we maakte onze plek klaar voor het slapen. We lagen met z'n vieren op een redelijk steile helling, vol met stenen op de grond in een slaapzak. Onder het genot van het gezang van Jakhalzen, die daar s'nachts in de bergen rondtrekken opzoek naar lekker vlees dat ze kunnen opeten, viel ik lekker in slaap. Lees: NIET. De groep jakhalzen of wolven, daar kwamen we niet echt uit, brulden om het half uur en je kon ze steeds dichter bij horen komen. Op een gegeven moment hoorde ik ze van zo'n korte afstand dat ik maar heel dicht tegen mijn reder in nood, Hidai, aan kroop. Ook was er natuurlijk nog de kans dat er slangen of andere leuke huisdieren over de grond heen kropen. Uiteindelijk heb ik zo'n 4 uur geslapen en ben ik geen jakhals of slang tegen gekomen. Ik dank de Heer.
Terug kijkend ben ik trots op mezelf!
De volgende dag hebben we door de kapotte huizen gewandeld (in elke muur van elk huizen zaten ongeveer 100 kogelgaten) en zijn we gaan rusten in een van de ruïnes. Ik ging een beetje op onderzoek uit en vond een oude blik met Hebreeuwse tekst erop. Ik liet het zien aan de Hebreeuws-spekende mensen om mij heen en Hidai vertelde me dat het een blik was waar 230 kogels van zoveel mm in zaten. 7 meter verder vond ik een skelet van koe, die waarschijnlijk was opgegeten door Jakhalzen. Het stonk niet en het hoofd van de koe (skelet) was nog helemaal heel. Ook kon ik aan zijn nummerplaatje zien dat het koe 4 was. R.I.P. koe 4. Gil verzameld interessante skeletten/botten die hij in de natuur vind dus het leek mij wel leuk om dit hoofd voor hem mee te nemen als cadeautje (280 KM in de auto tussen mijn benen, top idee).
Rond 6 uur begon het donker te worden, we aten nog wat en zijn in de auto gestapt. Na  5 kilometer kroop er voor onze auto een rode (grote) slang over de weg. Ik begon spontaan te gillen, grootste slang die ik ooit gezien heb! We hebben hem goed bekeken en per ongeluk een beetje aangereden. 5 kilometer na dat moment zagen we een jakhals over de weg rennen! Wauw, ik bedacht me ineens wat voor rare beesten er in Israël wonen en was heel blij dat ik niet nog een nacht op de grond in een bos sliep!

From Elisabeth with love.